domingo, 19 de septiembre de 2010

Cantiga de Berce

Durme meu neno, durme, sen máis pranto, que o tempo de chorare, vai pasando.
Que a terra na que vives, no que bágoas, precisa homes inteiros, pra liberala.
Durme meu neno, durme, colle forzas, que a vida que che agarda, pide loita.
Recollera-lo froito sementado, no inverno escuro e frio, no que estamos.
Semente feita en sangue por un pobo que xurde dende a hestoria, dende o sono, un sono cheo de aldraxe e miserento, un sono de inxusticias e silencio.
Mira a língoa que falo, despreciada, por ser língoa de probes, língoa escrava, son o orgullo que temos, língoa de probes. Só neles hai verdade e máis honores.

Durme meu neno, durme, niste colo, que esta terrra de escravos non tén odio. Tén séculos de espranza, agardada, que pón hoxe nos fillos que amamanta.


Luar Na Lubre. Cantiga de Berce
.

jueves, 26 de agosto de 2010

- ¿Recuerdas cuando nos conocimos?

- Creí que me había desviado a un sueño.

- Largos años han pasado. No tenías las cargas que tienes ahora. ¿Recuerdas lo que te dije?

- Dijiste que acabarías uniéndote a mí, renunciando a la vida inmortal, propia de tu pueblo.

- Y lo sigo diciendo. Antes compartiría una vida contigo que enfrentarme a todas las edades de este mundo sola. Elijo una vida mortal.

- No puedes darme esto.

- Dárselo a quien quiero es mi privilegio. Como mi corazón.

lunes, 23 de agosto de 2010

¡Oh! ¡Aquí fijaré mi eterna morada, para librar a esta carne, hastiada del mundo, del yugo del mal influjo de las estrellas!... ¡Ojos míos, lanzad vuestra última mirada! ¡Brazo, dad vuestro último abrazo! Y vosotros, ¡Oh labios!, puertas del aliento, sellad con un legítimo beso de pacto sin fin con la acaparadora muerte. ¡Ven, amargo conductor! ¡Ven, guía fatal! ¡Tu, desesperado piloto, lanzad ahora un golpe, para que vaya a estrellarse contra las duras rocas, tu maltrecho bajel, harto de navegar! ¡Brindo por mi amada! ¡Oh sincero boticario! ¡Tus drogas son activas!... Así muero...¡con un beso!...